आज बॅरिस्टरचं कार्टं हे डॉ हिम्मतराव बावस्कर लिखित आत्मचरित्र वाचून झाले.
तसे आजपर्यंत डॉक्टरी पेशात असणारे पण पेशासाठी आणि समजासाठी स्वतःला वाहून घेणाऱ्या ५ व्यक्ती मत्त्वाची आत्मचरित्र किंवा त्यांच्या जीवनाविषयी अनुभव वाचले त्यात
१.#वार्डनं५: #डॉरविबापट
२.#मेळघाटावरचीमोहोर:#डॉरवींद्रकोल्हे
३.#माझासाक्षात्कारीहृदयरोग: #डॉअभयबंग
४. #हृदयस्थ:#डॉअलकामांडके
५.#परतमायभूमीकडे: #डॉसंग्रामपाटील (Sangram G Patil)
वरील पैकी एक जनरल सर्जन,दोन एम डी मेडीसिन आणि एक भारतातील सुप्रसिद्ध हृदय रोग तज्ञाचे आणि परदेशातील सर्व सुखसुविधा झिडकारून माय भूमीच्या सेवेसाठी भारतात परतणाऱ्या भूलतज्ज्ञ असणाऱ्या वैद्यकाचे
वरील पाच पुस्तकांपेक्षा हे सहावे पुस्तक सर्वार्थाने भिन्न आणि मनात स्थान निर्माण करणारं आहे .
यात आ. #डॉहिम्मतरावबावस्कर यांचा बालपणातील शिकण्यासाठी चा संघर्ष त्यांच्या व त्यांच्या वडिलांचा शिकण्यासाठी आणि शिकून पुढे जाण्यासाठी असणारा दूरदृष्टी कोन, आग्रह त्याचा अट्टाहास म्हणून स्वतच्या पोटाला चिमटा देऊन मुलांना चांगले शिक्षण मिळावे म्हणून जालना जिल्ह्यातून बुलढाणा शहरात केलेली स्थलांतर हे मनाला उभारी देऊन जाते .
शेतकरी कुटुंबात जन्माला येऊन घरची परिस्थती दारिद्र्याची. नी दोन वेळेच्या जेवणाची भ्रांत असणारी होती असे अडचणीचे अनंत डोंगर अस ताना लहानपणा पासून कधी पुस्तकाच्या , औषधाच्या दुकानात, मंदिरात मोलमजुरी करून शिक्षण घेतले .
त्याकाळात नागपूर येथील सरकारी वैद्यकीय महाविद्यालयातून घरात किंवा कुटुंबात कोणतीही वैद्यकीय पार्श्वभूमी नसताना तसेच अनंत संकटे असताना हार न मानता #एमबीबीएस चे शिक्षण पूर्ण केली प्रत्येकाच्या वाट्याला काही ना काही घनघोर प्रसंग येत असतात त्यातून सावरावे लागते आणि मार्गक्रमण करावे लागते डॉ साहेबाच्या आयुष्यात अगदी मानसिक रोगासारखी आलेली संकटे देखील त्यांनी उडवून लावली
अगदी सर्व यंत्रणा विरोधात असून देखील महाड सारख्या कोकणातील छोट्याश्या तालुक्यात राहून विंचू दंश वर प्रभावी औषध उपचार शोधून काढले की ज्याची दखल #लन्सेट (#Lancet) सारख्या नावाजलेल्या मासिकाने घेतली आणि छापले .
का वाचावे
१. जीवनात निराशा आली आणि मार्ग सापडत नसल्यास
२. #कष्ट
३.#चिकाटी
४. संकटावर मात कशी करावी आणि आपल्या कामात सातत्य कसे असावे
कोणी वाचावे
१. #डॉक्टर
२.#वैद्यकीयशिक्षणघेणाऱ्याविद्यार्थ्यांन
३.#इतर #कोण #ही
बरे झाले देवा निघाले दिवाळे
बरी या दुष्काळे पीडा केली
बरे झाली जगी पावलों अपमान
अनुतापे तुझे राहिले चिंतन
झाला हा वमन संवसार
No comments:
Post a Comment